نشانی اول . . . ( قسمت سوم )  . . .

آن روز ،

نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،

دختری کنار نرده های نازکِ پیچک پوش ،

.................................. هِی مرا می نگریست . . .

جواب ساده اش به دعوتِ دریا ندیدگان ،

............. اشارۀ روشنی شـبـیـه نـمـی آیـم تـو بـود . . .

مثلِ تو بود و بعد از تو بود ،

که نزدیکتر از یک سلامِ پنهانی ،

 مرا ،

از بارشِ نا به هنگامِ بارانی بی مجال

....................................... خبر داد و رفت .

نه چتری با خود آورده بود ،

نه انگار آشنایی در این حوالی ناآشنا . . . !!!!

رو به شمالِ پیچک پوش ،

پنجره هایِ کوچکِ پلک بسته ای را در باد ،

............................................. نشان داده بود .

...... من منظورِ ماه را نفهمیدم . . . !

...... فقط ناگهان نرده های چوبی نازک ،

پُر از جوانۀ بید و چراغ و ستاره شد . . .

......... او نبود . . .

 
.................رفته بود او . . .

........................... او رفته بود و فقط ،

روسریِ خیسِ پُر از بوی گریه بر نرده ها پیدا بود . . . !

آن روز غروب ،

من از نور خالص آسمان بودم . . .

هِی آوازت داده بودم : بیا . . . !

........ یکدم انگار برگشتی ، نگاهم کردی . . . !
 

حسی غریب در بادِ نابلد ، پَرپَر می زد . . .

جز من کسی تو را ندیده بود . . . !

تو بوی آهوی خفته دز پناهِ صخرۀ خسته می دادی . . . !

تو در پس جامه های عزادارانِ آینه پنهان بودی . . . !

تو بوی پروانه در سایه سار یاس می دادی . . . !

یادت هست ؟

زیرِ طاقیِ بازار مسگران ،

کبوتر بچۀ بی نشانی ، هِی پَرپَر می زد . . .

ما راهمان را گم کرده بودیم ری را . . . !

یادت هست ؟

............ من بـا چشمـان تـو،

اندوه آزادیِ هزار پرندۀ بی راه را ،

................... گریسته بـودم

 ........................................... و . . .

............................ تـو . . .

......................................... نمی دانسـتـی . . . !!

                                                                        سید علی صالحی . . .

نشانی اول . . . ( قسمت دوم ) . . .

به خدا وقتِ صحبت از رفتن دوباره و

...................... دوری از دیدگان دریا نیست . . . !!!!

سر به سرم می گذاری . . . . ها ؟

می دانم که می مانی ،

........ .. پس لااقل باران را بهانه کن . . .

......................... دارد باران می آید . . . !!!!

مگر می شود نیامده ، باز،

......................... به جانب آن همه بی نشانی دریا برگردی؟!

پس تکلیف طاقت این همه علاقه چه می شود ؟!

................................. تو که تا ساعت این صحبت ناتمام ،

........................................................................ تمامم نمی کنی ، ها ؟

باشد ، گریه نمی کنم .

................. گاهی اوقات ،

....................... هر کسی ،

.... حتی از احتمال شوقی شبیه همین حالای من هم ،

 ........................................ به گریه می افتد . . . !!!!

چه عیبی دارد ؟

........ اصلا چه فرقی دارد ؟

هنوز باد می آید ، باران می آید . . .

هنوز هم می دانم هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد . . .

حالا کم نیستند ، اهل هوای علاقه و احتمال ،

..... که فرق میان فـاصلـه را تا گفتگوی گریه می فهمند . . . !

........ فـقـط . . .

................وقتشـان اندک ،

........... و . . .

. .......................................... حرفشـان بـسـیــــار ،

.......... آسـمـــــــان هـم کـه بــارانـــی ست . . . !!!!

...                                   سید علی صالحی . . .

  نشانی اول . . . ( قسمت اول ) . . .

می دانم . . .

......... حالا سالهاست که دیگر هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد . . .

حالا بعد از آن همه سال ،

............................ آن همه دوری ،

......................................... آن همه صبوری . . .

من دیدم از همان سر صبح آسوده ،

... هِی بوی بال کبوتر و نای تازه نعنای نورسیده می آید ،

....... پس بگو قرار بود که تو بیایی و . . . من نمی دانستم . . . !!!!

ای دردت به جان بی قرارِِ و پُر گریه ام

پس این همه سال را ماهِ ساکتِ من کجا بودی ؟

............ حالا که آمدی ،

 ................ حرف ما بسیار ،

....................... وقت ما اندک ،

................ آسمان هم که بارانی ست . . . !!!!

.......................................................      سید علی صالحی . . .

کومه ای دارم من ،

..................... در ده بالا دست ،

...................................... در میان جنگل . . .

هر طرف می نگرم ،

...................... پنجره اش رو به خداست ،

.......................................آبی عرش محبت پیداست . . .

آسمانش همه از عشق سخن گوید و ما ،

........................دعا می خوانیم ، به تمنای فرود این عشق . . .

چشم هایم خاموش . . .

................ دست هایم خالی . . .

........................کوله بارم لبریز از خاطره هاست . . . !!!!

من در این کومه ی تنهایی خویش ،

................ در پی رد نفس های خدا می گردم . . . !!!!

بال هایم به تمنای دعایی به هوا می خیزند ،

........................... تا که شب را شکنند و به شهابی برسند . . .

.........................................................................  فَروَهَر . . . .

به جان جوشم که جویای تو باشم . . .

خسی بر موج دریای تو باشم !!!!

تمام آرزوهای منی ، کاش  . . .

یکی از آرزوهای تو باشم !!!!

                                                            دکتر شفیعی کدکنی .

حسرت نبرم به خواب آن مرداب . . .

کآرام درون دشت شب خفته ست !!!!

دریایم و نیست باکم از طوفان . . .

دریا همه عمر خوابش آشفته ست !!!!

                                                          دکتر شفیعی کدکنی.